Woorden voor een Depressie
Na jaren van vechten tegen chronische pijn, liep ik uiteindelijk toch vast. Een stevige depressie had mijn leven overgenomen en niets lukte mij nog. Alles wat ik dacht nog te kunnen, ontsnapte me als zand door mijn vingers. De gedachten dat ik niet meer belangrijk was of ertoe deed, namen mijn leven stukje bij stukje over. Het verlangen naar pijnvrij zijn en de uitweg die ik zag in zelfdoding, ze werden steeds sterker. Tot het echt niet meer ging - ik kan je vertellen dat het écht goed fout ging.
Ik zag hoe ik er een einde aan wilde maken, en voelde bij die gedachte zelfs een vlaag van verlichting over me heen komen. Ik wist dat deze gedachten niet goed waren en besloot hulp te zoeken. Die hulp kwam geen moment te laat, want ik denk dat ik me al had overgegeven aan de situatie. Hoewel ik nog een hartslag had, was ik eigenlijk al dood van binnen.
Therapie en het Vinden van Mijn Stem
Aan de hand van de therapieën die ik kreeg, begon ik langzaam weer een beetje grip te krijgen. Ik leerde woorden te geven aan mijn pijn, het verdriet en de strijd tegen suïcidale gedachten. Deze woorden schreef ik op en bundelde ik tot een dichtbundel "de paradox van schreeuwen in stilte". Een bundel waarmee ik iedereen die woorden nodig heeft, deze wil geven. Want eerlijk, ik had ze zelf ook nodig, maar nergens waren de juiste woorden te vinden.
Ik hoop dan ook dat mijn dichtbundel kan helpen voor iedereen die zich verloren voelt, heeft gevoeld of iemand in zijn of haar omgeving heeft die zich nu zo voelt. Of je nu te maken hebt met een depressie, suïcidale gedachten of welke andere vorm van vastlopen dan ook. Misschien kunnen mijn woorden een steun in de rug zijn, een vorm van erkenning en begrip voor jouw situatie.
Depressie en Chronische Pijn
Het is belangrijk om te benoemen dat ik nog lang niet volledig hersteld ben van mijn depressie. Door de chronische pijn en de gedachten die ik heb gehad, moet ik nog altijd waakzaam zijn om niet opnieuw door de hel te gaan die ik eerder heb ervaren. Dit is een van de angsten die ik nog steeds met me meedraag.
Schrijven blijft voor mij dan ook een van de belangrijkste therapieën. Hiermee kan ik niet alleen mijn eigen proces verwerken, maar ook anderen woorden van steun, erkenning en begrip bieden voor hun situatie. Want hoewel de weg naar herstel lang en moeizaam kan zijn, geloof ik dat het mogelijk is om stap voor stap vooruit te komen.
De Kracht van Woorden
Mijn dichtbundel is voor mij een manier om mijn ervaringen en gevoelens op papier te zetten. Het is een plek waar ik mijn diepste gedachten en emoties kan uiten, zonder de oordelen of verwachtingen van anderen. Door deze woorden te delen, hoop ik dat anderen zich minder alleen voelen in hun strijd. Want juist in de meest donkere perioden van het leven is niet alleen zijn belangrijk.
De gedichten in mijn bundel gaan over uiteenlopende thema's, zoals chronische pijn, depressieve gedachten, de wanhoop van suïcidale gedachten, maar ook over het kleine lichtpuntje van hoop dat langzaam begint te gloeien. Ik probeer in mijn werk de nuances en complexiteit van mentale gezondheid te vangen, wat de dichtwerken voelbaar, tastbaar en persoonlijk maakt.
Compassie en Begrip
Hoewel mijn eigen herstelproces nog steeds een uitdaging is, blijf ik geloven in de kracht van woorden om te helen en te verbinden. Mijn dichtbundel is niet alleen een persoonlijk document, maar ook een oproep tot meer compassie en begrip voor iedereen die worstelt in en met het leven.
Laten we samen de stigma's doorbreken en ruimte maken voor openhartige gesprekken over chronische pijn, depressief zijn en suïcidale gedachten hebben. Want alleen door met elkaar in dialoog te gaan, kunnen we elkaar de juiste woorden en steun bieden om de weg naar herstel te vinden. Mijn verhaal is er één van hoop, en ik hoop dat het ook voor jou een bron van inspiratie kan zijn. Zoals jullie verhalen die voor mij zijn!