
Gedichten over depressie
Het afgelopen jaar schreef ik bijzondere gedichten over mijn depressie, chronische pijn en suïcidale gedachten. Deze gedichten zijn voor mij als een verhaal waarin ik woorden geef aan alles dat niet te verwoorden is. Een depressie is ook met geen pen te beschrijven, is mijn ervaring. Maar ik deed dit wel, en zeker niet zonder succes. Omdat ieder gedicht raakt, precies waarvoor poëzie bedoeld is.
De woorden die mijn gedichten geven aan mijn moeilijke momenten weerspiegelen de vele struggles die ik had, de angst voor suïcide en de ongekende twijfel. De twijfel of ik nog wel belangrijk was voor wie ik liefhad. Ik zag mezelf nu eenmaal als een last voor iedereen. Mijn zelfbeeld, eigenwaarde en identiteit was verwoest. Van wie ik was (wilde zijn) was werkelijk niets meer heel.
En daar stond ik, verloren en kwijt wie ik was. Alsof ik opnieuw moest beginnen! En in zekere zin is dit ook zo. Die depressie kreeg ik niet cadeau omdat het goed ging met mij. Maar juist omdat ik dingen verkeerd aanpakte, voorbijliep aan de grenzen van mijn lijf om maar mee te kunnen en mezelf te bewijzen.
Mijn gedichten als spiegel van de depressie
Door welke diepte ik moest gaan, lees je in mijn dichtbundel "De paradox van schreeuwen in stilte". Stuk voor stuk vertellen ze hoe moeilijk een depressie kan zijn en voor welke gedachten je soms komt te staan. De gedichten geven woorden aan vele momenten, zijn herkenbaar voor iedereen die zelf een depressie heeft, zich verloren voelt of suïcidale gedachten heeft.
Worstelen met identiteit
In mijn gedichten komen mijn worstelingen met mijn identiteit naar voren. Wie was ik nog? Wat was mijn waarde? Vragen die me constant bezighielden en die ik niet kon beantwoorden. Mijn gedichten weerspiegelen de verwarring en twijfel die ik voelde:
"Ik weet niet meer wie ik ben, Waar ik vandaan kom, Waar ik heen ga. Ik ben mezelf kwijt, Verloren in een doolhof van gedachten."
Angst voor suïcide
De angst voor suïcide is een thema dat prominent naar voren komt in mijn gedichten. De donkere gedachten die me constant teisterden, de wens om te stoppen met alles. Mijn gedichten geven een eerlijk beeld van deze strijd:
"De afgrond lonkt, Roept me toe om te springen. Ik wil de pijn laten stoppen, Maar de angst houdt me tegen."
Chronische pijn als extra last
Naast de depressie worstelde ik ook met chronische pijn, iets wat mijn gedichten duidelijk weerspiegelen. De pijn die me voortdurend achtervolgde, die me uitputte en me nog dieper in de put dreef. Mijn gedichten zijn een eerlijke weergave van deze strijd:
"De pijn martelt me dag in, dag uit. Het is een constante, ondraaglijke last. Ik weet niet hoe ik hier ooit vanaf kom, Hoe ik deze hel ooit kan verlaten."
Mijn dichtbundel als baken van hoop
Mijn gedichten over depressie heb ik gebundeld om een ieder die depressief is, zich verloren voelt of denkt aan suïcide, woorden, erkenning en herkenning te geven. Met mijn dichtbundel over depressie wil ik het taboe rondom chronische pijn, depressie en suïcide doorbreken.
Herkenning en erkenning
Voor velen zullen mijn gedichten als een spiegel fungeren, waarin ze hun eigen strijd herkennen. De woorden die ik gebruik, de gevoelens die ik beschrijf - het zal voor veel lezers voelen alsof ik hun verhaal vertelt. En dat is precies wat ik wil bereiken: erkenning en herkenning bieden aan iedereen die worstelt met soortgelijke problemen.
Een baken van hoop
Maar mijn dichtbundel is meer dan alleen een spiegel van de donkere realiteit. Het is ook een baken van hoop. Door mijn eigen worsteling te delen, laat ik zien dat het mogelijk is om door die diepte heen te komen. Dat er altijd een weg terug is, hoe hopeloos het op dat moment ook mag lijken.
Een doorbreking van het taboe
Tot slot wil ik met deze dichtbundel het taboe rondom depressie, chronische pijn en suïcidale gedachten doorbreken. Te vaak worden deze onderwerpen nog steeds gemeden of genegeerd. Maar door er openlijk over te schrijven, hoop ik anderen aan te moedigen om ook hun verhaal te delen. Alleen zo kunnen we deze problemen bespreekbaar maken en de nodige steun en hulp bieden.
Woorden als leidraad door de duisternis
Mijn gedichten over depressie zijn voor mij meer dan alleen woorden op papier. Het zijn mijn verhaal, mijn strijd, mijn zoektocht naar mezelf. Door ze te delen, hoop ik anderen te inspireren, te troosten en te motiveren. Want hoewel een depressie een eenzame reis kan zijn, hoeven we die niet alleen te maken. Met de juiste woorden kunnen we elkaar de weg wijzen, zelfs door de donkerste tijden heen.
De paradox van schreeuwen in stilte
Mijn strijd tegen chronische pijn, depressie en suïcide.